وای قوم من شما به روش خود عمل کنید من نیز عمل کننده ام به زودی خواهید دانست که کیست که به اوعذابی می رسد که خوارش کند وچه کسی دروغ گوست وچشم به راه باشید که من نیزبا شما چشم به راه هستم 93 وچون فرمان ما بر عذاب بیامد شعیب وکسانی را که با او ایمان آوردند به رحمت خود رهانیدیم وآنان که ستم کردند صیحه بانگ کشنده آسمانی بگرفت پس در خانه های خود به روی در افتادند ومردند 94 گویی هرگزدر آن خانه ها نبوده اند بدانید دوری ازرحمت خدا باد اهل مدین را چنانکه ثمود نابود شدند95 وموسی را با نشانه های خود وحجتی روشن فرستادیم 96 به سوی فرعون واشراف قومش پس اینان فرمان فرعون را پیروی کردند وحال آنکه فرمان فرعون به راه راست نبود 97 روزقیامت پیشاپیش قوم خود رود وآنها را داخل آتش جهنم کند که بد جایی برای ورود است 98 ودر این جهان ودر روز قیامت لعنتی در پی دارند واین بد بخششی است که به آنان دهند 99 این ازخبرهای آن شهرهاست که به تومی گوییم بعضی برپا وبرخی ویران شده اند 100 وما بر آنها ستم نکردیم بلکه آنها به خویشتن ستم کردند پس خدایانشان که به جای الله می خواندند آنگاه که فرمان عذاب پروردگارت بیامد هیچ سود به حالشان نداشتند وآنان را جزهلاکت وتباهی نیفزودند101 واین چنین است گرفتن پروردگارت آنگاه که مردم شهرها ستمکارند آنها را می گیرد همانا گرفتن اودردناک وسخت است 102 بدرستی که در این سرگذشتها نشانها وعبرتی است برای کسی که از عذاب آن جهان بترسد آن روزی است که مردم را برای آن جمع کنند وهمه مشاهده کنند 103 وآن را تاخیرنمی داریم مگربه شماره معین104 در روز قیامت کسی بی اذن اوسخن نمی گوید در آن روز برخی بد بخت وبرخی نیک بخت 105 اما کسانی که بدبخت شدند در آتشند که در آنجا ناله ای زاروفریاد چون بانگ خران دارند 106 تا آسمان وزمین هست در آن جاویدانند مگرآنکه پروردگار توخواهد بخششی همیشگی وقطع ناشدنی108 پس شک نکن آنچه که می پرستند همان گونه که پیش از این پدرانشان می پرستیدند وما بهره ایشان را تمام وبی کم وکاست به آنان بدهیم 109 بدرستی که ما به موسی کتاب دادیم پس در آن اختلاف پدید آمد واگرازپروردگار توسخنی به تاخیر عذاب پیش از این گفته نشده بود میانشان داوری شده بود همانا آنان در باره آن سخت درشک اند110 وپروردگار توبی گمان پاداش کارهای آنان را تمام بدهد که اوبه آنچه که می کنند آگاه است111 پس چنانکه فرمان یافته ای استواروپایدارباش ونیزآنان که با توتوبه کردند وسرکشی مکنید که بدانچه می کنید بیناست112 وبه کسانی که ستم کردند مگرایید که آنگاه آتش دوزخ هم به شما خواهد رسید وبرای شما جزالله هیچ دوست وسرپرستی نیست پس یاری نمی شوید113 ونمازرا برپادار در دوطرف روز ودر ساعاتی ازآغازشب که خوبیها بدیها را ازمیان می برد این ذکری است برای ذاکران114 وشکیبای کن که الله مزد نیکوکاران را تباه نمی کند 115 پس چرا در میان مردمانی که پیش ازشما بودند جزاندکیشان که آنان را از عذاب رهانیدیم نیکان با فضیلتی نبودند تا ازتباهکاری در زمین مردم را بازدارند وکسانی که ستم کرده اند باوجود نعمت ها آنان مجرم رفتن 116 وپروردگارتوبر آن نیست مردم شهرهای که درستکارند به ستم نابود کند 117 واگرپروردگارتو می خواست مردم یک امت می بودند اماپیوسته در اختلاف وجدایی خواهند بود118 مگرکسانی که پروردگار توبرآنها مهر بخشایش آورد وبرای همین آفریدشان وسخن پروردگارت بر این تمام شد که بدرستی که جهنم را ازجنیان وآدمیان کافر پرمی کنم 119 وهمه اخباری که ازرسل به تومی گوییم برای این است که دل تورا بر جای و استوار داریم وبرای توهرچه حق است وبرای مومنان پند ویاد آوری است آمده120 وبه کسانی که ایمان نمی آورند بگوبه روش خود عمل کنید مانیزعمل کننده ایم121 ومنتظرباشید که ماهم منتظریم122 الله ازغیب آسمانها وزمین آگاه است وبازگشت همه امور به سوی اوست پس اورا بپرستد وبراواعتماد کن پروردگارتو از آنچه که می کنید غافل نیست123         

ای ابراهیم از این سخن روی بگردان که فرمان پروردگارت آمده وآنان را عذابی برگشت نا پذیرخواهد بود 76 وچون فرستادگان ما نزد لوط آمدند به آمدن آنها اندوهگین شد ودرکارشان در تنگنا ماند وگفت این روزسهمگین است77 وقومش شتابان سوی او آمدند وپیش ازآن کارهای بد وزشت می کردند گفت ای قوم من اینها دختران منند می توانید با آنها ازدواج کنید آنان برای شما پاکیزه ترند پس ازالله بترسید ومرا پیش مهمانانم سرافکنده وشرمسارمکنید آیا درمیان شما مردی خردمند نیست78 گفتند تومی دانی مارا در باره دختران تو رغبتی نیست وتوخوب می دانی که ما چه می خواهیم 79 گفت کاش دربرابرشما نیرویی می داشتم یا می توانستم به تکیه گاهی استوارپناه ببرم 80 فرشتگان گفتند ای لوط ما فرستادگان پروردگارت هستیم آنها هرگزبه تودست نیابند پس خاندان خود را در پاسی از شب بیرون بر وباشتاب بیرون روید وبه پشت سرنگاه نکنید مگرزنت را که به دوهمان رسد که به آنان خواهد رسید وعده گاه آنان بامداد است آیا بامداد نزدیک نیست 81 پس چون فرمان ما برعذاب بیامد آنجا را زیروزبرکردیم وبرآن دیاربارانی ازکلوخ باریدیم 82 سنگهایی نشان کرده نزد پروردگارت وآن ازستمکاران دورنیست 83 وبه اهل مدین برادرشان شعیب را فرستادیم گفت ای قوم من الله را بپرستید که جزاو خدایی نیست وپیمانه وترازو را مکاهید من شمارا در خوشی وآسایش می بینم وبرشما ازعذاب روزی فراگیرمی ترسم84 وای قوم من پیمانه وترازو را به انصاف وداد تمام دهید وازحق مردم مکاهید ودرزمین به تبهکاری مپویید 85 اگرایمان دارید آنچه که الله برای شما باقی گذارد بهتر است پس از دادن حق مردم ومن برشما نگهبان نیستم 86 گفتند ای شعیب دینت به توفرمان می دهد که آنچه پدرانمان می پرستیدند واگذاریم یا اینکه در مالهای خود آنچه که می خواهیم نکنیم توکه به بردباری وخردمندی راه یافته ای 87 گفت ای قوم من مرا بگویید اگربردلیلی روشن ازنبوت پروردگارم باشم واومرا روزی نیکوازحکمت ونبوت داده بازدعوت من نابخردانه است ومن نمی خواهم در آنچه شما را ازآن بازمی دارم با شما مخالفت کنم جزاصلاح اگربتوانم وتوفیق من جزبه خواست الله نیست وبراوتوکل کردم وبه سوی اوبازمی گردم 88 وای قوم من مخالفت با من شما را برآن ندارد که کاری کنید که به شما آن رسد که به قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح رسید وقوم لوط که ازشما دورنیستند89 وازپروردگارتان آمرزش خواهی وآنگاه به اوبازگردید وتوبه کنید که پروردگارمن مهربان ودوستدارتوابین است 90 گفتند ای شعیب بسیاری ازآنچه که را می گویی درک نمی کنیم وتودرمیان ما ازناتوانان هستی واگر کسانت وخویشاوندانت نبودند سنگسارت می کردیم وتونزد ما محترم نیستی 91 گفت ای قوم من آیا کسان من نزد شما از الله توانمندترند یا گرامی ترند وشما فرمان اورا پشت سرافکنید همانا پروردگارمن به آنچه که می کنید احاطه دارد 92       

پس همگی در باره من هرمکری که دارید بکارگیرید ومهلتم ندهید 55 من برالله پروردگارمن وپروردگارشما توکل کردم هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه او پیشانی وزمام اورا گرفته باشد همانا پروردگارمن براه راست است 56پس اگرروی بگردانید براستی آنچه را که برای آن فرستاده شده ام به شما رسانیدم وپروردگارم قومی غیرشما را جانشین شما می کند وشما هیچ زیانی به اونمی رسانید همانا پروردگارم بر همه چیزنگهبان است 57 وچون فرمان ما برعذاب بیامد هود وکسانی که با اوایمان آوردند به رحمت خویش رهانیدیم وایشان را ازعذابی دشوار رهایی دادیم58 این قوم عاد بودند که نشانه های پروردگارشان را انکارکردند ورسولان اورا نافرمانی نمودند وفرمان هرگردنکش ستیزه گری را پیروی کردند 59 ودراین جهان ودر روز قیامت در پی آنان لعنت است آگاه باشید که عاد به پروردگارشان کافر شدند دوری ازرحمت خدا بر عاد قوم هود باد 60 وبه قوم ثمود برادرشان صالح را فرستادیم گفت ای قوم من الله را بپرستید شمارا جزاو خدایی نیست اوشما را اززمین آفرید وشمارا در آن زندگانی داد پس ازاوآمرزش بخواهید وآنگاه  به سوی اوبازگردید که پروردگارمن نزدیک است به اجابت دعا 61 گفتند ای صالح پیش ازاین تودر میان ما مایه امیدواری بودی آیا مارا ازآنچه پیش ازاین پدرانمان می پرستیدند بازمی داری همانا مارا از آنچه به آن می خوانی سخت درشکیم 62 گفت ای قوم من مرا گویید اگربرحجتی روشن ازپروردگارخویش باشم مرا ازنزد خود رحمتی داده باشد پس اگراورا نافرمانی کنم چه کسی مرا در برابر الله یاری خواهد پس شمامرا جززیانکاری نمی افزایید 63 ای قوم من این ماده شتر برای شما نشانه ای است پس اورا آزاد بگذارید تا در زمین الله بخورد وصدمه ای به اونرسانید که به شما عذاب نزدیک است 64 پس اورا کشتند آنگاه صالح گفت سه روز مهلت دارید این وعده ای است که دروغ نیست 65 پس چون فرمان عذاب ما آمد صالح وکسانی که با او ایمان آوردند به مهروبخشایش خود ورسوایی آن روز رهانیدیم که پروردگار تونیرومند وتوانای بی همتاست 66 وکسانی را که ستم کردند صیحه ندای کشنده آسمانی دربرگرفت پس در خانه های خود برروی افتادند ومردند 67 چنانکه گویی هرگزدرآن خانه ها نبوده اند آگاه باشید قوم ثمود به خدای خود کافر شدند بدانید ثمود نابود باد68 بدان که فرستادگان ما ابراهیم را مژده پسردادند سلام گفتند گفت سلام پس بی درنگ گوساله ای بریان آورد 69 وچون دید ازآن نمی خورند ازآنها ترسید گفتند مترس ما به قوم لوط فرستاده شده ایم 70 و زن اوایستاده بود وخندید پس اورا به اسحاق وازپس اسحاق به یعقوب مژده دادیم 71 گفت وای برمن آیا من میزایم حال اینکه پیرزنی هستم وشوهرم نیزپیر است براستی این چیزی شگفت انگیز است 72 گفتند آیا ازکار الله تعجب می کنی این مهروبخشایش الله وبرکات اوبرشما خاندان است همانا اوستوده وبزرگوار است 73 پس چون ترس ازابراهیم رفت وبه اوآن مژده را دادند درباره قوم لوط ازما تقاضای رفع عذاب نمود 74 همانا ابراهیم بردباروبسیاررجوع کننده به ما بود75   

وکشتی را زیرنظرما وبه وحی ما بسازودرباره کسانی که ستم کردند با من سخن مگوکه آنها غرق شدگانند37 ونوح کشتی را می ساخت وهرگاه گروهی ازقومش بر اومی گذشتند مسخره اش می کردند می گفت اگرمارا مسخره می کنید ما نیزشمارا مسخره خواهیم کرد چنانکه شما مارا مسخره می کنید 38 پس بزودی خواهید دانست که کیست که آن عذاب به اومی رسد که وی را خوار کند وعذابی دائمی براوفرود می آید39 تا آنگاه که فرمان ما آمد وآب ازآن تنور جوشید گفتیم ازهرحیوان دوگونه نروماده درآن کشتی برگیروخاندان خود را مگرآنکس که سخن بر هلاک اوازپیش رفته است وهرکس را که ایمان آورده است وبا اوجزاندکی ایمان نیاورده بودند40 وگفت درآن سوارشوید که رفتن وایستادنش به نام الله است همانا پروردگارمن آمرزگارومهربان است 41 وآن کشتی آنان را درمیان امواجی مانند کوهها می برد ونوح پسرخود را که درکناری بود بانگ زد با ما سوار شووبا کافران مباش 42 گفت به زودی به کوهی پناه می برم تا مرا از آب نگاه دارد نوح گفت امروزازفرمان عذاب الله هیچ نگهدارنده ای نیست مگرآنکه خداوند براورحم کند وموج میان آن دو جدایی افکن پس پسرازغرق شدگان گشت43 وگفته شد ای زمین آب خود فروبر وای آسمان ازباریدن باز ایست وآب کاسته گشت وفرمان اجرا شد وکشتی برکوه جودی قرارگرفت وگفته شد گروه ستمکاران را دوری ازرحمت خدا ونابود باد44 ونوح پروردگار خود را بخواند وگفت پروردگارا پسرم ازخاندان من است وهمانا وعده توراست که خاندانم را رهایی می بخشی وتوداورترین داورانی45 خداوند گفت ای نوح او ازخاندان نبوت نیست اورا کرداری ناشایسته است پس چیزی را که بدان دانش نداری ازمن مخواه من تورا پند میدهم که مبادا ازنادانان باشی 46 گفت پروردگارا من به توپناه می برم ازاینکه چیزی ازتو بخواهم که مرا بدان دانشی نیست واگرمرا نیامرزی ومرا نبخشایی من از زیان کاران باشم 47 گفته شد ای نوح ازکشتی فرود آی به سلامت وبرکتهای ازما بر تو وبرگروههایی ازآنان که با توهستند وگروههایی هستند که برخوردارشان خواهیم ساخت سپس عذاب دردناک ازما به آنان خواهد رسید 48 ای رسول ما این ازخبرهای غیب است که به تووحی می کنیم که پیش ازاین نه توآنها را می دانستی نه قوم تو پس شکیبایی ورز که سرانجام نیک مخصوص پرهیزگاران است 49 وبه سوی قوم عاد برادرشان هود فرستادیم گفت ای قوم من تنها الله را بپرستید که خدای جزاونیست شما جزدروغبافان نیستید50 ای قوم من از شما مزدی برای آن رسالت نمی خواهم مزد من نیست مگر برآن خدای که مرا آفریده آیا نمی اندیشید 51 ای قوم من ازپروردگارتان آمرزش بخواهید وآنگاه به اوبازگردید تاباران را پیاپی وفراوان فرستد ونیرویی برنیرویتان بیافزاید وهمچون گناه کاران روی خود را مگردانید 52 وگفتند ای هود ما را دلیلی روشن نیاوردی وما به گفته توازخدایانمان دست برنداریم وما به تونخواهیم گروید 53 جزاین نمی گوییم که برخی خدایانمان به توگزندی رسانده اند هود گفت الله را گواه می گیریم وشما نیز گواه باشید که من ازغیراوکه برای اوشریک می گیرید بیزارم 54